شعر در مورد کربلا

صحرا  ی  کربلا

می سوخت  خیمه  ها  در  سفیدی  بیابان

آشوب  بر  پا  بود  در  سرخی  آسمان

لب های  تشنه  و  چشم  ها  گریان

خون  میگریست  صحرای  بی جان

سیده رقیه  کریمان- کلاس نهم  

گریه ی خورشید

آسمان خون میگرید

کودکی  گریه کنان  میدود  سمت  خیمه ها

اشک  های آسمان  تر میکند  گونه  ی  صحرا  را 

تشنگی  در  گلو کودکان  مانده 

مشک  نا امید 

خبره  شده  به  آب

خورشید  ماتم  زده   ناله میکند

قلبش  بی تابانه گریه  میکند

فائزه  صادقی   کلاس هفتم